“bubbels graag”
Wie wat te vieren heeft en daar een gekende toets wil aan geven, besteld zichzelf wel eens een glaasje bubbels. Fijn parelend stijgen kleine belletjes vanuit diverse punten door het drankje omhoog. Ikzelf lust het niet echt, en ik vraag me soms af of het niet vooral een gewoonte is, een sociaal gegeven dat bij vieren lijkt te horen; bubbels.
Tegenwoordig is deze bestelling vooral te horen uit de mond van virologen en politici; “bubbels graag”.
Is er wat te vieren dan?
De omstandigheden die deze oproep omringen roepen alles behalve feestvreugde op. Integendeel, uitgebreid vieren wordt zelfs niet meer toegestaan. Behalve… met z’n vieren dan. Kan u nog volgen?
Het is opmerkelijk dat de huidige beperkingen in onze sociale contacten heel uiteenlopende invloeden hebben bij verschillende mensen.
Het kan als heel ontwrichtend ervaren worden. Begrijpelijk als er plotseling zo sterk en dwingend gesnoeid wordt in onze gebruikelijke activiteiten. We mogen ons plots niet meer vrij voelen om ‘close’ met onze vrienden om te gaan. Gevoelens van verbondenheid, eenheid, warmte en geborgenheid moeten we maar ‘even parkeren’.
Anderen ervaren deze tijd juist als een ware verademing. Blijkbaar worden deze mensen in het ‘normale sociale leven’ overvraagt. Hun behoefte aan een wat meer teruggetrokken leven krijgt nu plots veel meer ruimte, de druk om mee te moeten doen met het ‘normale sociale leven’ valt een stuk weg. Ze genieten nu des te meer van hun vrijheid om meer op zichzelf te zijn.
“Hij leeft in een bubbel” was lang een negatieve beoordeling over iemand.
Nu worden de rollen omgekeerd; die persoon doet het voorbeeldig, anderen mogen er zich nu ook in oefenen.
We hebben altijd al in een soort bubbel geleefd. Onze leefwereld is per definitie altijd al vrij beperkt geweest als je het vergelijkt met alles wat er op aarde gebeurt. Maar vroeger kozen we zelf de omvang van onze bubbel, nu wordt die omvang van buitenaf bijgestuurd, en dat voelt heel anders.
Deze tijd nodigt ons uit om anders te leren kijken en voelen.
Beperkingen zijn er altijd en overal al geweest. Nu de beperkingen wat meer uitgesproken zijn, betekent dit dan dat we helemaal geen vrijheden meer hebben?
Als we verhuizen naar een huis dat wat kleiner is dan is dat even wennen, maar zouden we daar niet evengoed een thuis van kunnen proberen te maken?
Nu we logeren in een sociale context die wat beperkingen kent, kan een soortgelijke creativiteit nodig zijn om toch een stukje thuis voor onszelf te bouwen. Niet alles is verboden of af te raden. Onze vriendenkring verdwijnt niet maar is enkel op een beperktere manier bereikbaar. Liefde en genegenheid blijven intact, worden misschien zelfs aangescherpt door ons verlangen.
Hoe het ook zij, het zal een tijdje zijn zoals het nu is. We kunnen ons tijdelijk sociaal logeeradres maar beter goed verkennen en leren kijken naar het bijzondere en waardevolle dat (zelfs) hier te ontdekken valt. Elk nadeel heeft ook voordelen, misschien vindt je wel iets om… te vieren.
Zin in een glaasje bubbels? Kijk eens naar die fijn parelende luchtbelletjes, die als een treintje eindeloos vanuit slechts enkele punten opwellen. Zit daar misschien een gaatje in het glas waar lucht naar binnen komt?
Vrede,
Marc