Een welgemeend ‘proficiat’ !!
Zowat een jaar geleden begon de coronapandemie. Dat was nieuw voor ons, voor iedereen eigenlijk. Een aantal recente epidemieën hebben we van op afstand gezien: SARS (2012-03), MERS (2012+) en Ebola (2014-16). We kennen oude verhalen van de Spaanse griep (1918-19) enz. Maar nu was het onze beurt om te ondervinden dat we als mens niet alles onder controle hebben en dat er periodes zijn waarop alles overhoop gehaald wordt. Een individuele én collectieve beproeving.
Wie had ooit gedacht dat we hier bij ons gewoon zouden worden aan mondmaskertjes in het dagelijkse leven, dat we zouden begroeten vanop afstand, en dat we zouden ontmoeten via computers zonder echt bij mekaar te zijn.
Was het makkelijk?
Ja en nee.
Ik ben heel dankbaar dat de meeste zaken goed geregeld konden worden. Eten en drinken in overvloed, een goede slaapplaats, de mogelijkheid om buiten te komen. Medische bijstand kon verzekerd worden. Tijdens een oorlog zou dat wellicht anders zijn.
Maar voor sommigen was de impact toch goed voelbaar… jobverlies, financiële problemen, meer stress, eenzaamheid, depressieve gevoelens,… Leuk is anders.
Toch zijn het ervaringen als deze die ons nadien, als we er een weg doorheen hebben gevonden, leren dat we zulke periodes te boven kunnen komen. Het kan zijn dat de pijn aanvankelijk nog een tijd nazindert, maar op termijn gaan we ons realiseren dat moeilijke periodes toch te overbruggen zijn. Ze blijven onaangenaam, maar het besef kan groeien dat ze ons niet helemaal onderuit hoeven te halen. Het ervaren van hindernissen hoort bij het leven. Ze stimuleren onze groei omdat we onze wortels dieper moeten uitslaan om staande te blijven.
Gelukkig hebben we als gelovigen goede grond om ze in uit te slaan. Onze hoop ligt niet alleen in omstandigheden die weer beter worden, maar ook in de kracht die te vinden is in de verbondenheid met Vader, Jezus, Heilige Geest. Het lijden wordt ons niet ontnomen, maar God biedt daarin zichzelf aan, wil zich laten vinden.
Gaan we de relatie aan?
Er ligt zegen in het luisteren naar hoe Hij naar de dingen kijkt. Vrede wacht op ons als we ons laten leiden naar Zijn visie op wat leven geeft. Keren we ons hoofd in de richting van Zijn focus, dan vinden we deze diepere realiteit … (Math 5)
Gelukkig zijn we als we, net als Jezus, nederig van hart zijn. Voor ons is het koninkrijk van de hemel.
Gelukkig zijn we als we, net als Jezus, treuren. We zullen getroost worden.
Gelukkig zijn we als we, net als Jezus, zachtmoedig blijven. We zullen het land bezitten.
Gelukkig zijn we als we, net als Jezus, intens verlangen dat er recht gedaan wordt. We zullen verzadigd worden.
Gelukkig zijn we als we, net als Jezus, barmhartig blijven. We zullen zelf barmhartigheid ondervinden.
Gelukkig zijn we als we, net als Jezus, zuiver van hart zijn. We zullen God zien.
Gelukkig zijn we als we, net als Jezus, vrede brengen. We zullen kinderen van God genoemd worden.
Laten we onze focus goed blijven richten. Laten we ons hart bewaken en vrede vinden bij de Heer die ons nooit verlaat, en ons binnenleidt in een huis dat nooit vergaat.
Of het in het afgelopen jaar meeviel om vol vertrouwen de weg te gaan, of het juist heel moeilijk was met veel angst en falen,… tot zover ben je toch al door deze beproeving heen gekomen. Je hebt in het afgelopen jaar, zo goed of zo kwaad als het ging, je leven weten te verbinden, behouden en versterken in God, en krijgt van Hem …
een welgemeend ‘proficiat’ !
Zegen,
Marc