Omgaan met wat ons leven doorkruist (+ meditatie)

Het mag dan wel zo zijn dat moeilijkheden van alle tijden zijn, dat neemt niet weg dat we zelf ook een weg moeten vinden in wat ons eigen leven doorkruist.

Hoe brengen we evenwicht en orde in ons leven?  Hoe kunnen we ons met God verbinden?
Het vraagt, in alle eenvoud, een beetje ‘aandacht’.  

Groeien naar een heilzaam en vruchtbaar leven is een proces.  Verbonden zijn met de Eeuwige, Genadige, Abba Vader, staat hierbij centraal.  Niet alleen als richtpunt, maar vooral als draagvlak van waaruit ons Leven wordt aangeboden. 

Alle facetten van ons leven zijn voor Hem bekend terrein.  Vanuit zijn zorgzame liefde wil Hij ons de hand reiken en ons een weg naar Leven tonen, dwars door alle moeilijkheden heen en dwars door weerstand heen.  Moeilijkheden en weerstand horen bij het leven, ook Jezus had er volop mee te maken.  Telkens opnieuw maakt Jezus verbinding met Vader en vraagt: wat nu?

Wie tijd in afzondering doorbrengt (zoals nu in coronatijd) en zichzelf beluistert, ontdekt naast dromen en verlangens wellicht ook zorgen en angsten.  De kern daarvan is vaak te bundelen tot een aantal basisonderwerpen of -gevoelens…  emoties, mensen, specifieke omstandigheden, of soms ook een vaag algemeen gevoel van vast te lopen.

Hoewel we misschien denken dat we geen antwoord hebben op de omstandigheden die ons omver duwen… we hebben toch zo onze manier om er op te reageren. 

Het verschil tussen vluchtwegen en heilzame wegen mag misschien even geschetst worden. 
Als frustraties ons naar vluchtwegen leiden, doen die ons misschien wel goed op korte termijn, maar de vraag is of ze mee bouwen aan een stabiele en heilzame basis om vanuit te leven. 
In ons groeiproces mogen we op zoek gaan naar haalbare en vreugdevolle wegen die heilzaam zijn op lange termijn.  We kijken uit naar wegen die de harmonie herstellen met onszelf, met God, en ons naar een haalbare leefomgeving voeren. 

We zoeken naar een vorm van dialoog met God, waarbij we onze vragen of zorgen bewust bij Hem brengen en verlangend speuren en wachten op signalen van Boven

Ergens in het geheel van het leven hebben we behoefte aan een veilige schuilplaats, een plaats om te herbronnen, een plaats waar we opnieuw tot onszelf kunnen komen en verbinding leggen met de Heer. 
Hebben we die? 
Slagen we er in om voor onszelf zo’n plaats te maken en er af en toe te vertoeven?

Tijd voor onszelf.  Een ontmoeting met de Heer. 
Alle activiteit even buiten aan de deur van onze binnenkamer zetten.  De deur openen naar een moment van rust. 
Een rustplaats is beschikbaar.

Ont – moeten.  Daar komt het even op neer. 
Toelaten dat we ons even neerleggen bij de dingen. 
Loslaten van wat gaande is.  Al is het nu maar even.

De afwezigheid van impulsen laten doordringen. 
De stilte absorberen.

Tegelijk de Heer begroeten.  Buigen, knielen. 
Zijn aanwezigheid … en de jouwe. 
Verder niets.  Al het andere buiten.

Tijd de tijd geven. 
Niet gehaast zijn. 
Rusten.

Verbinden.  Jij met de Heer en Hij met jou.
Adem mag weer stromen.  Adem.

Dit moment koesteren, als het meest kostbare.

Tot besef komen dat hier, bij de Heer, alle wijsheid en inzicht ingesloten ligt.
Het contrast beleven tussen onze eigen inspanning en krampachtigheid, en daar tegenover Zijn grootheid, waarin alles in vrede een plaats heeft.

Vertrouwen.

Bemerken of vermoeden dat in Zijn tegenwoordigheid nieuwe kracht verborgen ligt. 

Komt er iets in gedachten, waar je op één of andere manier iets aan hebt?

In dit proces van aandachtig luisteren vinden we niet alleen onszelf terug in de wirwar van het leven, maar vinden we meteen ook de Bron door wie ons Leven wordt aangereikt.  Vaak zien we pas na verloop van tijd hoe de Goede Herder ons heeft geleid, haast onmerkbaar, maar toch helend en doel-treffend. 
We bevinden ons nu niet meer op een vluchtweg, maar op een weg naar leven.

In alle eenvoud komt steeds eenzelfde patroon naar voor:

Met alles wat we op onze weg tegenkomen zijn we welkom bij de Eeuwige die ook Abba Vader is.  Daar is alles veilig.  Hij biedt ons aan om samen op weg te gaan en een heilzame levensvorm te zoeken waarbij onze noden een hanteerbare plaats krijgen.  Verbonden met de Eeuwige en luisterend naar wat goed is om te doen, zullen we de uitdagingen van het leven aankunnen, al vraagt het uiteraard tijd om ergens doorheen of naartoe te groeien. 
Soms kan het nodig zijn dat we van iemand gepaste hulp ontvangen bij het zoeken naar oplossingen. 

Daarbij hoeft onze levensgeschiedenis niet uitsluitend een hindernis te zijn, ze kan juist een belangrijke bouwsteen worden en aanleiding geven voor een specifieke vaardigheid, inzicht, specialisme …

Doorheen alle kronkels van het leven kan een weg gevonden worden die heilzaam is. 
Leven met aandacht voor het leven en voor de Heer van het Leven.

Zegen,
Marc

Deze tekst is gebaseerd op het hoofdstukje ‘Leven in orde’ van het websiteonderdeel ‘Aandacht’.