Vol vertrouwen
Vol vertrouwen in het dagelijks leven staan, het is voor velen een wens. Nu we omringd worden met wat extra onzekerheid kan het nog wat moeilijker zijn om in vol vertrouwen het dagelijks leven tegemoet te zien.
Nu ik die woorden zo zie staan… ‘vol vertrouwen’, borrelt vanuit een ondefinieerbare bron in mijn hoofd de vraag op: bestaat er ook zoiets als ‘leeg vertrouwen’?
Misschien wel.
Soms merk ik bij mensen – bij mezelf merk ik dat uiteraard nooit 😉 (of te laat) – dat ze vasthouden aan illusies. Een illusie kan een wensbeeld zijn dat niet overeenkomt met de werkelijkheid. Als we ons optrekken aan een illusie of een wensbeeld, dan kan het moeilijk anders dan dat onze hand vroeg of laat weinig anders voelt dan lucht, en die geeft niet zoveel houvast.
Het kan al een moeilijk proces zijn om te ontdekken dat een bepaalde gedachte, verlangen of houvast een illusie is. Afscheid nemen van zo’n illusie is zo mogelijk nog moeilijker. Het loslaten van een illusie doet pijn en brengt onstabiliteit. Dat is niet prettig. Maar als we door deze wolk van lucht heen prikken ontstaat altijd een zuiverder zicht op wat werkelijk is. Met andere woorden: we kunnen iets in de plaats krijgen dat echt waard is om op te vertrouwen.
En zo komen we weer uit bij ‘vol vertrouwen’.
Sommige mensen zijn van nature vol vertrouwen. Maar niet iedereen heeft het geluk gehad om in de kinderjaren bouwstenen van vertrouwen mee te krijgen. Onze voorgeschiedenis speelt zeker een rol.
Toch kan iedereen, ongeacht zijn of haar voorgeschiedenis, de kans aangrijpen om fundamenten van vertrouwen te zoeken en te vinden… bij onze Rots in de branding bijvoorbeeld.
Een basisvertrouwen kan groeien in het thuiskomen bij God, Abba Vader, Goede Herder, Heilige Geest. Het laten binnenkomen van Zijn grootheid, liefde, trouw, opoffering voor ons, mag ons tot kalmte brengen en fundamenteel vertrouwen geven.
‘Vol vertrouwen zijn’ is ook een groeiproces dat door ervaring gevoed moet worden. Dat gebeurt niet alleen door successtory’s, maar evengoed door te merken dat er net in moeilijkheden een weg gevonden kan worden om er doorheen te komen. We lezen in de bijbel alle opeenvolgende ‘reddingen’ die het volk Israël nodig had vooraleer er eindelijk voldoende vertrouwen was opgebouwd om een nieuw land in te nemen.
Het opbouwen van diepgeworteld vertrouwen heeft niet alleen te maken met ‘geloven’, maar ook met de ervaring dat crisissen effectief tot een goed einde kunnen komen. Die rijke ervaring hebben jonge mensen nog niet altijd kunnen verwerven. Bij hen kunnen crisissen dus nog een grotere onzekerheid teweeg brengen, wat normaal is.
Wie ervaring heeft met die Rots en met die branding heeft dus een waardevol getuigenis voor wie alleen de branding ervaart.
Naast het horen van een waardevol getuigenis in een goed gesprek, liggen er soms ook verrassend eenvoudige handvaten binnen ons bereik:
– Gewoon op onze plaats blijven. (Niet willen vluchten naar of in iets.)
– Elke dag nemen zoals hij komt. (Zowel de goede en de kwade dagen in het leven aanvaarden.)
– De voor- en nadelen van deze tijd zien en omarmen. (Creatieve wegen zoeken om het zo aangenaam of zinvol mogelijk te maken.)
En weten dat elke periode na verloop van tijd overgaat in een andere, niets gaat oneindig door.
We staan nooit alleen. Naast mensen met een goed verhaal is die echte Rots in de branding steeds aanwezig. Wie die weet te vinden wil er, ook bij rustiger weer, niet meer af.
We worden… meer dan overwinnaars, in Jezus, die ons liefheeft. Rom 8:37
Zegen,
Marc
foto: twitter, de klassieken Avro Radio4 NL.